minderbroeders kapucijnen

eenvoudig • franciscaans • leven

minderbroeders kapucijnen

eenvoudig • franciscaans • leven

Kerstpreek van broeder Christophorus Goedereis

Wat is er met Kerstmis aan de hand met ons mensen?
Op geen enkele andere dag van het jaar verlangen we zozeer naar vrede en liefde, naar harmonie en geborgenheid als met Kerstmis.
Op geen ander moment in het jaar dan op dit feest doen we zo ons best om mensen gelukkig te maken, om ze te vertellen dat we van ze houden en om ze cadeautjes te geven als op deze dag.
Met Kerstmis, dan moet alles kloppen en moet alles mooi zijn: de sfeer in huis, de kerstboom en het eten.
Met Kerstmis, dan worden zelfs oorlogen onderbroken. Tenminste tot na Kerstmis. En daarna gaat het weer verder.
En zelfs hier in de kerk? Het moet bijzonder plechtig zijn. En zelfs mensen die normaal gesproken niet zo vaak in het jaar naar de kerk gaan, komen.
Daarom – wat is er met Kerstmis aan de hand met ons mensen?

En dat in een wereld die allesbehalve in kerststemming is? 
We hoeven alleen maar naar de jaarlijkse lijst van de Verenigde Naties te kijken. Daarop staan de 10 grootste humanitaire crises ter wereld: Twee jaar oorlog in Oekraïne. Vier jaar oorlog in Jemen. En dan gaat het verder met: Haïti, Burkina Faso, Zuid-Soedan, Syrië, Congo, Afghanistan, Ethiopië en Somalië. Veel mensen weten niet eens waar al deze landen liggen. En nu ook nog de wrede terreur van Hamas en de oorlog in de Gazastrook.

En wij – we vieren kerstmis. Aan de ene kant de wereld met alles wat er gebeurt – en aan de andere kant die romantische kerststemming, die wij blijkbaar allemaal toch nodig hebben. 

En dan denk ik – Waar we deze dagen opnieuw over kunnen nadenken is de oude vraag van de mensheid, de oude vraag van de filosofie en de theologie. En die vraag luidt: wat is de mens?
Joseph Ratzinger, alias paus Benedictus XVI, hij het in zijn boek “Over God en de wereld” to the point toen hij schreef:
“Wat is de mens? De mens heeft 19.000 talen uitgevonden. Hij zingt opera’s en bespeelt instrumenten. Hij heeft gotische kathedralen gebouwd. Hij heeft sociale wetten opgesteld en de democratie uitgevonden. Hij is theoloog en filosoof, arts, wetenschapper, kunstenaar en therapeut. En toch is hij ook het meest bloeddorstige wezen op deze planeet. Een wezen dat elke dag zijn eigen huis in een slagveld verandert. Is één oorlog voorbij, wordt de volgende alweer gepland. En zij die gisteren nog slachtoffers waren, worden morgen tot daders.”

Wat is de mens? 
Wanneer U het mij vraagt dan geeft precies de kerstnacht het antwoord op deze oude vraag: wat is de mens?
En het antwoord is: Wij mensen zijn wezens van verlangen. Wij mensen zijn wezens die hunkeren naar iets buiten deze wereld. Of met andere woorden: De manier waarop we mensen Kerstmis vieren herinnert ons minstens één keer per jaar eraan dat iedereen in het diepst van zijn hart uiteindelijk denkt: Moge toch alles goed zijn! Moge toch alles geheeld zijn.
En het kind in de kribbe, waarin God zelf mens wordt – dit kind wordt in deze nacht tot het symbool van ons diepste menselijke verlangen.

Maar tegelijkertijd – voelen wij ieder jaar opnieuw dat ons dat uit ons zelf niet gaat lukken. Dat we onszelf niet kunnen verlossen. Dat we onszelf niet kunnen bevrijden. Maar dat dit iemand anders moet doen.
En dit is precies dat, wat we in deze nacht vieren: “Vandaag is jullie de Heiland geboren. Hij is de verlosser. Hij is de redder. Hij is de Heer.”

Eindelijk iemand die zegt: Zalig de armen! en niet: Wie geld heeft, is gelukkig!
Eindelijk iemand die zegt: Heb uw vijanden lief! en niet: Weg met de anderen!
Eindelijk iemand die zegt: Wat heeft een mens eraan om de hele wereld te winnen en zichzelf daarbij te verliezen?

800 jaar geleden vond Franciscus van Assisie de kerststal uit, bij wijze van spreken. Op eerste kerstdag in het jaar 1223 liet hij het kerstverhaal uit het Evangelie volgens Lukas naspelen in een grot in het bos bij het dorpje Greccio in Italië. Tijdens de Heilige Mis. Met alles wat daarbij hoort: de os en de ezel, de herders en de engelen. Deze 800e verjaardag is de afgelopen weken vaak genoemd. Franciscus, de uitvinder van de kerststal. Een Franciscaans jubileum…
…maar wat de meeste mensen niet weten: Er was 800 jaar geleden geen Maria en geen Jozef in dit spel. En er lag ook geen kind in de kribbe. – Alleen maar de os en de ezel. En de herders en de engelen. En er was ook wel een kribbe, een voerbak, dus. Maar die bleef leeg.
En Franciscus wilde met deze lege kribbe waarschijnlijk tegen de mensen zeggen: Beste mensen, Christus moet in jullie geboren worden! In jou en in mij! Dát is de Franciscaanse boodschap van Kerstmis.

Trouwens, de predikant van de paus, Raniero Cantalamessa, die elk jaar tijdens de advent ook bezinningsdagen houdt voor het hele Vaticaan (een Kapucijn by the way, hoe kan het ook anders) – Raniero Cantalamessa verwoordde het eergisteren zo in zijn preek voor de paus: “We moeten in deze tijd een andere kribbe voor Jezus neerzetten, namelijk de kribbe van ons hart.”

Daarom – de kribbe die hier zo mooi in onze kerststal staat, en ook al onze leuke kerstvieringen hier in Westerse landen – dit alles heeft alleen zin als wij zelf een kribbe worden waarin Christus opnieuw geboren wordt. In deze tijd. Midden in deze wereld.

Daarom, nog eens: Wat is er aan de hand met ons mensen met Kerstmis, broeders en zusters?
Het antwoord is: met Kerstmis komt het gevoel in ons tot leven wie en hoe we eigenlijk zouden willen en zouden kunnen zijn – en hoe deze wereld er eigenlijk uit zou kunnen zien.
De oude boodschap van Kerstmis is: de gang van zaken in onze wereld zou ook anders kunnen!
Je moet het enkel willen! En doen

hallo dit is een bijschrift

De kapucijnennieuwsbrief
Wil je op de hoogte blijven van de kapucijnen en hun inzet? Meld je dan gratis aan voor onze maandelijkse KAPNEWS”. www.kapucijnen.com/nieuwsbrief