Silveer werd in een groot gezin in Aalbeke geboren. Hij trad in bij de kapucijnen en verlangde missionaris te worden. Na zijn priesterwijding was hij eerst enkele jaren een graag geziene en sportieve ‘surveillant’ in het Sint Laurentiuscollege van de kapucijnen in Aalst. Daarna vertrok hij als missionaris naar het noorden van de Evenaarsprovincie van Congo waar de Vlaamse kapucijnen werkzaam waren. Helaas kwam er te vroeg een einde aan zijn werk in Congo omdat een tropische ziekte, malaria, hem verplichtte om terug te keren naar Vlaanderen. Eenmaal hersteld ging hij eerst aan de slag in de parochie van de kapucijnen in de Marollen, een heel bijzondere wijk in hartje Brussel. Daarop volgde een heel ander werkterrein. Hij werd de rechterhand van medebroeder Marcel Vandecappelle die in Meulebeke een sportschool VILO tot bloei bracht. Hij werd er een gewaardeerde begeleider van jonge mensen. Na de jaren in Meulebeke werd hij benoemd in Gent waar de kapucijnen een ‘schippershuis’ hadden. Vele jaren zou hij een zeer geliefde aalmoezenier worden van de binnenschippers. Hij leerde hun heel eigen wereld en leefsituatie grondig kennen en stond de binnenschippers met raad en daad bij en leefde met hen mee in alle omstandigheden. Hij kon aan buitenstaanders heel helder de problematiek van de binnenscheepvaart toelichten. Toen het schippershuis in Gent, waar Silveer alleen woonde, opgeheven werd, verhuisde Silveer naar de fraterniteit van Brugge Boeverie. Hij bleef een warme band met de schippers behouden en ging nog graag naar bijeenkomsten van ‘De bond van eigen schippers’. Lange tijd leek het alsof de jaren geen vat hadden op zijn gezondheid. Dagelijks maakte hij een tochtje met de fiets. Maar in 2016 moest hij na een val een knieoperatie ondergaan. Hij stelde zelf voor dat hij voor de revalidatie naar de fraterniteit in Herentals zou verhuizen. Daar is hij tot aan zijn overlijden blijven wonen
Silveer was eerder stil en ernstig van aard. Van karakter was hij zeer punctueel, erg gesteld op een vaste dagorde. Hij was steeds geïnteresseerd in wat er in de samenleving en in de kerk gebeurde; voor allen die hij ontmoette was hij hartelijk met steeds een glimlach om de mond. Op 3 juli 2023 is hij vredig gestorven na een zeer verdienstelijk leven. Moge hij rusten in vrede.