Onze medebroeder Patrick Annaert werd op 14 januari 1930 geboren te Erondegem. Zijn ouders waren Petrus Annaert en Maria De Vlieger. Bij zijn doopsel kreeg hij de naam Roger. Hij werd geboren in een groot gezin. Patrick was het zesde kind van acht. Hij had vier zussen en drie broers. Drie van zijn zussen traden binnen in de Congregatie van de Zusters van Maria en Jozef. Zijn broer Jozef werd Scheutist, missionaris in Congo. Zijn ouders hadden een slagerij in Erpe -Mere.
Na de lagere school te Erpe-Mere trok Patrick naar het Sint Jozefscollege te Aalst, het college der Paters Jezuïeten. Tot op heden was hij een trouw lid van hun Oud Leerlingenbond. Na de middelbare school trok hij niet naar de Jezuïeten, maar trad hij binnen bij de minderbroeders kapucijnen. Voor zijn noviciaat ging hij voor een jaar naar Edingen. Daarna voor drie jaar filosofie naar Brugge en vier jaar naar Izegem voor zijn studies in Theologie. In 1956 werd hij priester gewijd.
Broeder Patrick was zeer begaafd. In 1957 werd hem gevraagd naar Leuven te trekken, om er aan de Faculteit Theologie te gaan studeren. Het was de bedoeling dat hij er zou doctoreren. Toen hij echter aan zijn thesis begon werd hem gevraagd naar de pas uitgeroepen onafhankelijke Democratische Republiek Congo te gaan om er vorming te geven aan de Congolese kapucijnenkandidaten.
Zo vertrok hij voor de eerste maal naar Congo op 29 september 1960. In Bwamanda vatte hij zijn taak in de vorming aan en gaf er les aan de kapucijnenkandidaten. Maar ook de kandidaten voor het priesterschap van de kerkprovincie Mbandaka kregen van hem hun filosofische opleiding . In de school “Lendisa” gaf hij les aan de catechisten en in de normaalschool “ Bongisa” gaf hij onderricht aan de kandidaten leerkracht.
Patrick was er een graag geziene leraar. Maar zijn apostolaat ging verder dan de vorming. Hij had steeds oog voor mensen die in nood verkeerden. Hij trok in de missie rond met zijn brommer en elke avond, als zijn dagtaak er op zat, ging hij de zieken bezoeken in het hospitaal. Aldus heeft Broeder Patrick bijna 41 jaar een rijk gevuld leven in Congo gehad.
Zoals het de gewoonte was kwam hij om de drie jaar met verlof. Omwille van gezondheidsproblemen, of door de politiek moeilijke jaren en omwille van de rebellie in de D. R. C. keerde hij de laatste tijd vaker naar België terug. Op het feest van Ons Heer Hemelvaart, op 24 mei 2001, keerde hij voor goed terug naar België. Zijn gezondheid was zodanig verslechterd dat hij onmiddellijk moest opgenomen worden in de spoeddienst van de O. L. Vr. Kliniek te Aalst. Patrick was aangetast door zweren, hij leed aan suikerziekte en had malaria. Hij was totaal uitgeput. Na veertien dagen in het hospitaal te zijn geweest ging hij in herstelverlof in ons klooster te Aalst en bij zijn zuster Irma.
Toen hij voldoende hersteld was werd hij Aalmoezenier van de Zusters van Sint Vincentius te Deftinge. Dit werk deed hij met hart en ziel. Hij ontmoette daar enkele zusters die hij in Congo gekend had. Maar, Gods wegen zijn soms niet te doorgronden. Na twee jaar, in 2003, werd hem gevraagd naar Antwerpen te verhuizen. Broeder Juvenalis was daar overleden en wij zochten een biechtvader voor de kerk. Broeder Patrick was bereid die taak op zich te nemen.
Na zijn werk in de missies vond hij hier zijn tweede leven. Vele mensen kwamen bij hem te biechten. Velen vroegen hem voor allerlei zaken raad. Zijn biechtkamertje werd druk bezocht en goed gebruikt. Hij nam de Sint Antonius vieringen op zich. Elke dinsdag was daarvoor een bijzondere eucharistieviering gepland en in de namiddag een lof met de gebeden tot Sint Antonius. Broeder Patrick had een luisterend oor en was vol ijver voor zijn werk.
In 2016 werd het werk stilaan te zwaar voor hem. Men wilde zijn taak verlichten en het werk meer verdelen onder alle medebroeders. Maar hij voelde zelf dat het toch te zwaar bleef. Zo besloot hij te verhuizen naar Herentals, het huis voor bejaarde medebroeders. Wij vierden zijn afscheid te Antwerpen en op 13 oktober 2017 kwam broeder Patrick te Herentals aan.
Hier wilde hij genieten van de rust, maar veel mensen vonden hem toch in zijn nieuwe thuis. Vaak kreeg hij bezoek van vrienden en kennissen, vaak hoorde hij nog de biecht van mensen die speciaal voor hem kwamen. Toch kreeg hij ook meer vrije tijd. Broeder Patrick gebruikte die vrije tijd zeer intens voor zijn gebedsleven. Want hij was een religieus die heel zijn leven gebeden heeft. Vooral de verering van Maria lag hem nauw aan het hart. Vaak volgde hij de gebedsmomenten op Radio Maria. Zijn rozenkrans was voor hem heilig.
Goed anderhalf jaar geleden begon broeder Patrick erg te sukkelen met zijn gezondheid. Zijn bloedwaarden waren niet goed. Hij moest voortdurend zuurstof krijgen om zijn longfunctie te ondersteunen. Dit heeft lang goed gewerkt, tot ongeveer veertien dagen geleden. Alle medische zorgen ten spijt ging zijn gezondheid vlug achteruit. De doctor meende dat een opname in het hospitaal niet veel kans op herstel zou bieden. Broeder Patrick zelf verlangde niet meer opgenomen te worden. Hij kreeg alle middelen voor het nodige comfort in zijn ziekte. Zonder pijn en heel rustig is broeder Patrick op dinsdag 2 juli 2024 ingeslapen. Hij is teruggekeerd naar de Heer. Hij is opgenomen in de schoot van moeder Maria, die hem zo dierbaar was. Broeder Patrick rust nu in vrede. Na een rijk gevuld leven in dienst van de Heer, mag hij nu terugkeren in Gods volle liefde.
