Orentius – – Robertus Rosé – Bracke werd op 24 december 1935 in Terneuzen geboren en groeide op in Sluiskil. Daar leerde hij kapucijnen kennen en bleek al gauw onder de indruk. Op 16 mei 1954 ging hij zelf naar het klooster in Udenhout en werd opgeleid tot kok. Dat vak heeft hij heel zijn leven uitgeoefend in dienst van heel veel broeders. Hij werkte achtereenvolgens in Oosterhout, Helmond, Udenhout, Oosterhout, Nijmegen (juvenaat), Udenhout, Tilburg (28 jaar!) en Den Bosch.
Naast zijn enorme kookkunst was Orens ook helemaal verknocht aan onze Orde. Hield van de eenvoudige sfeer van onze gemeenschap; de broederlijke omgang met iedereen zonder onderscheid. Die sfeer van elkaar nabij zijn, elkaar alles gunnen, elkaar waarderen en respecteren, kortom broederschap ‘verspreiden’; dat kon hij uit de kunst. Hij was een praatpaal in de communiteit, dikwijls de plaatsvervangend overste, lid van commissies en kapittels. Had een goede band met medebroeders in het buitenland, in Vlaanderen maar ook in Zwitserland waar hij overnachtte om door te reizen naar Rome en Assisi waar hij elk jaar heen trok met vakantie. Hij kende geen talen maar ze kenden hem allemaal en was overal hartelijk welkom.
Orens was een klassieke kapucijn, devotioneel, was soepel in de omgang maar niet soepel om iets van het oude erfgoed los te laten of te veranderen. Hij bleef gehecht aan de pij, de rode zakdoek, aan oude en vrome gebeden. Sommigen zeiden: dat heeft met het Zeeuwse karakter te maken: vasthoudendheid, stugheid. Maar als het over eten en drinken ging, kon hij alles missen, gunde iedereen het allerbeste en daar spande hij zich altijd voor in: veel kon bij hem. Hij hield ook van de recreatie ’s avonds: samen gezellig bij elkaar zitten met een borreltje, oude verhalen ophalen. Orens had een ijzersterk geheugen. Maar zijn gehoor en zijn benen lieten het afweten. Hij is zolang mogelijk blijven lopen, wilde niet afhankelijk zijn, maar die tijd kwam toch en dat vond hij verschrikkelijk! De verhuizing naar Breda heeft er geen goed aan gedaan maar hij was al ver versleten in Tilburg. Na enkele maanden overleed hij op 22 augustus 2024 op zijn nieuwe adres.
We verliezen met Orens een broeder van formaat die de kapucijnenorde en de familie van harte was toegedaan. Voor zijn grote inzet en broederlijke inbreng op zoveel manieren, blijven we hem zeer dankbaar. Dat hij nu mag rusten in vrede.
