Ed van den Berge OFMCap

Ed van den Berge groeide op in Amsterdam. Toen hij 17 was, kreeg hij godsdienstles van kapucijn Victor van der Pas en hij werd gedoopt in de Amsterdamse kapucijnenkerk. Hij werd geraakt door de mentaliteit van deze Orde en Ed werd in 1949 kapucijn met de kloosternaam Bonfilius. In 1956 werd hij priester gewijd. Hij heeft in de rest van zijn leven gewoond in Enschede en vanaf 1963 in het kapucijnenklooster aan de Korvelseweg teTilburg. 
Zijn eerste benoeming was moderator van de Katholieke Studenten Kring in Enschede. Het werd de aanzet van zijn levenslange contacten met studenten. In het weekeinde ging hij voor in de kerk van Lonneker. In 1963 werd Ed, Bonfilius, missieprocurator van de kapucijnenmissies. Hij bouwde in Tilburg een nieuw kantoor, verbeterde de missieorganisatie en de inkomsten. Hij zette acties op en bezocht de broeders in Indonesië, Chili en Tanzania. Om de missionarissen op de hoogte te houden van de vele ontwikkelingen in Nederland, richtte hij het blad Carissime Confrater op, meer bekend als CC. “Als hij geen kapucijn was geworden, was hij zeker een CEO geworden van een groot bedrijf,” zei een van zijn vrienden tijdens de afscheidsdienst. 
In 1969 werd hij benoemd tot moderator van het Instituut voor HBO (tot 2001) en godsdienstleraar aan de HTS te Tilburg. Toen hij in 1990 afscheid nam van de HTS kreeg hij de onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij richtte hij de Stichting  Studentenzorg Tilburg op.
Intussen was hij in 1986 pastoor geworden van de Tilburgse Gerardus Majellaparochie. Gedurende 15 jaar was hij daar een geziene pastor die de kerk vernieuwde en die actief was in de wijk. Ed was jarenlang bestuurslid van Wijkorganisatie Trouwlaan-Uitvindersbuurt. Via diverse subcommissies heeft hij veel gedaan voor de levensverbetering van talloze mensen. Hij was eveneens lid van de commissie Gelijke Kansen voor Tilburgers. Daarin werd samen met de Gemeente Tilburg gezocht naar oplossingen voor het armoedeprobleem. Toen hij 75 werd, in 2002, ontving hij daarvoor de zilveren legpenning van de gemeente. In diezelfde geest richtte hij de Pio-Stichting op en een Steunfonds dat veel goede doelen steunde in en buiten de parochie.
Ed bleef geestelijk en fysiek krachtig. Zijn jubilea en verjaardagen vierde hij groots. Hij schreef zijn levensgeschiedenis in twee boeken. Pas toen hij in 2021 zijn huis in de Patersstraat, tegenover het klooster, verkocht had, erkende hij dat zijn krachten minderden. Hij genoot van zijn grote vriendenkring, hij onderhield contact met hen en was hen dankbaar voor de langdurige steun voor zijn goed doelen. Hij had die contacten nodig, ze gaven hem een onbeschrijfelijke energie.
Zelfs toen het slechter met Ed ging vanwege zijn neuropathie en hij moeilijker liep, kon hij niet stil blijven zitten. Er kwamen rolstoelen, hij liet zich opereren, alles moest doorgaan. Na de verkoop van zijn pand in de Patersstraat, toen hij 94 was, kreeg hij een apart kantoortje in het kapucijnenklooster aan de Korvelseweg. Daar ontving hij zijn cliënten en vrienden. Hij bleef tot het einde toe actief. Na een paar weken van onrust, met zijn vrienden aan zijn zijde, gaf hij zich over en nam hij afscheid. Op 21 mei 2023 overleed hij, op de dag waarop in ‘zijn’ Trouwlaankerk het eeuwfeest werd gevierd. Na druk bezochte afscheidsdiensten en een volle kerk bij de slotviering, werd hij begraven op de Gedenkplaats van de kapucijnen in Velp (NB).
Moge hij rusten