ER ZIJN VEEL MANNELIJKE RELIGIEUZE GEMEENSCHAPPEN. WAAROM KAPUCIJNEN? WAT KENMERKT DE BROEDERS MET HET BRUINE HABIJT EN DE PUNTIGE KAP.
Wat zijn kapucijnen?
Oudere en jonge mannen, lange baarden, kortgeknipt haar, in een bruin habijt met een wit koord, blootsvoets op sandalen, op de een of andere manier niet van deze wereld: dit of iets dergelijks is hoe veel mensen zich de kapucijnen vandaag de dag nog steeds voorstellen.
Er zijn kapucijnen over de hele wereld, en zo verschillend als onze wereld is, zo verschillend zijn ook de kapucijnen. We zijn verenigd door het habijt maar dat is een uiterlijke verschijning. En soms is het zo dat je naast een kapucijn in burgerkleding in een trein zit en er geen significant verschil in uiterlijk is. Wat belangrijk is, zijn de houding en het geleefde leven. Er is dus veel dat ons verbindt buiten het habijt en dat duidelijk maakt wie de kapucijnen zijn en wat ze doen.
Vandaag de dag zijn er kapucijnen in bijna alle delen en landen van de wereld; iets meer dan 200 jaar geleden waren er 34.000 kapucijnen in de katholieke landen van Europa, maar vandaag de dag zijn er nog steeds 10.000 broeders wereldwijd. De Duitse kapucijnenprovincie telt momenteel ongeveer 150 broeders.
Hoe leven kapucijnen?
Het antwoord is: divers en niet uniform want er zijn heel verschillende manieren van leven in onze gelederen: De meeste broeders leven in traditionele kloosters, soms grote huizen met veel broeders, soms kleine communiteiten in overzichtelijke huizen, maar soms ook communiteiten in huurflats, dus heel anders dan je je het kloosterleven voorstelt. Maar alle gemeenschappen streven ernaar een leven te leiden dat veel belang hecht aan gebed.
De gemeenschappen komen ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds samen voor gebedstijden en diensten in de kerk of in een gebedsruimte in het gebouw. Meditatietijden ronden de dag af. En tussendoor wordt er gewerkt. En ook hier: afhankelijk van de capaciteiten en interesses van de individuele fraters en de communiteiten zijn de werkterreinen zeer gevarieerd: als pastor in de communiteit en parochie, als portier, koster of conciërge in het klooster, in het werk met daklozen, in de administratie, als aalmoezenier in de gevangenis, in het ziekenhuis, op school of universiteit als docent, in de wetenschap, bij radio en televisie, in de biechtkamer en in de pastorale zorg, als kok of pelgrimspastor, als therapeut, supervisor of retraiteleider – een diversiteit die verrijkt!
Wat verbindt ons?
Wat ons allemaal bindt en de kern van ons leven vormt, is de gemeenschap, de levende broederschap. Mannen met verschillende achtergronden, opleidingen en activiteiten leven samen als kapucijnen. De focus ligt niet op taken en training, maar op samenleven als een gemeenschap van broeders naar het voorbeeld van Franciscus van Assisi.
Ons gezicht en het leven van de gemeenschap moeten laten zien hoe we zijn, wat ons definieert en wat belangrijk voor ons is.
Vriendelijkheid en filantropie, om woorden uit de franciscaanse traditie te gebruiken, moeten in het gezicht van de gemeenschap gegrift staan, en dit in een diepe vreugde over het leven, omdat het ons door God gegeven is – in al zijn volheid, grootsheid en uitdaging.